.

 
هند هفتمین و دومین کشور بزرگ جهان از نظر وسعت و جمعیت است. در این کشور فناوری و دانش دو مقوله مرتبط به هم بوده که به شدت از اولویت و اهمیت بالایی برخوردارند.
 
از آنجا که فناوری با سرعتی برق آسا در حال رشد است، واحدهای توسعه و تحقیق در کشور هند بشدت فعال بوده و زمینه را برای همسویی با این جریان فراهم می کنند که این خود به شکل گیری کار آفرینی دانش بنیان و توسعه فعالیتهای اقتصادی فناور محور و دانش بنیان منجر شده است.
 
از همان دوران اولیه استقلال، کشور هند در صدد توسعه کار آفرینی بود و در این خصوص دست به خلق سازو کارهایی زد.
 
این کشور در همین راستا از سال 1982 (nstedb)  یا هیات توسعه نو آوری فناورانه و علمی ملی را تاسیس کرد. هدف اصلی این نهاد توسعه کار آفرینی از طریق کاربرد علم و فناوری، تسهیل در استفاده از خدمات اطلاعاتی جهت توسعه کار آفرینی و اشتغال و کار آفرینی برای معلمان و دانش آموزان بود. در نتیجه کار آفرینی رشد کرد و نهادهای دانشگاهی و محقیقن درگیر در فرایند کار آفرینی و ایجاد اشتغال شدند. در واقع این نهاد بانی رشد "مراکز رشد تجاری و فنآوری" و  "پارکهای کارآفرینی علمی و فناوری" در کشور هند شد.
 
پارکها نهادهایی هستند که درصدد ایجاد فضا برای نو آوری و کار آفرینی، توسعه تعامل بین دانشگاه و بخش صنعت، تسهیم ایده ها، دانش، تجربه و تسهیلات هستند تا فناوری جدید شکل گرفته و به دست کاربر نهایی برسد.
 
در سال 1984 برنامه پارکهای علم و فن آوری کار آفرینی توسط nstedb  طرح شد تا نوآوری و کار آفرینی دانش محور رشد کند.
 
ایجاد رابطه بین دانشگاهها، مراکز آکادمیک و واحدهای تحقیق و توسعه از یک طرف و صنعت از سوی دیگر، توسعه کار آفرینی در بین افراد فناور و صاحب دانش، حمایت از واحدهای تحقیق و توسعه برای صنایع کوچک و توسعه فعالیت اقتصادی مبتنی بر نو آوری از جمله اهداف پارکهای علم و فن آوری کار آفرینی بود.
 
نتیجه گیری:
با ورود به قرن بیستم کشورهای صنعتی و در حال توسعه از اقتصاد تولیدی به سوی اقتصاد دانش محور تغییر جهت دادند و مراکز رشد و پارکهای علم و فن آوری کار آفرینی نقشی بی همتا در توسعه شرکتها فناور، ایجاد شغل و همسویی با این جریان دارند.
 
 
 
مطلب فوق ترجمه ای است تلخیصی از:
 
 internationaljournal of engineering research andapplications